یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد نشاط اندازه دشت
افسانه زندگی چنین است گلم
در سایه کوه باید از دشت گذشت
گروهی زندگی را خواب کردند
بنای کفر و دین را باب کردند
خدا را شُکر گر راندند از خویش
به سوی عاشقی پرتاب کردند
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: زندگی در شعر فارسی ، ،
برچسبها: : اشعار شاعران بزرگ برای امید و زندگی , اشعار امید و زندگی , شعر زیبا برای امید و زندگی , اشعار موضوعی , شعر برای زندگی ,